Iets verder op de Niezaliežnascilaan ligt een machtig classicistisch gebouw: het kantoor van de KGB-inlichtingendienst, die hier nog steeds actief is. Buiten het centrum liggen grote fabrieken, staatsfabrieken. Rondom de tractorfabriek heb je een bijbehorend tractorfabriek-zwembad, een tractorfabriek-theater en een tractorfabriek-ziekenhuis. Belangrijke exportmarkten van de fabriek zijn Rusland, Oekraïne, Kazakstan, Iran en Noord-Korea.
Stalinistische torens
Voor het centraal station van Minsk kijken reizigers aan tegen twee imposante Stalinistische torens, opgetrokken nadat de Russen de hoofdstad heroverden op de Duitsers in 1944. De Russen zijn sindsdien nooit echt vertrokken. "Wit-Rusland is geen bufferstaat van Rusland, wij zijn gewoon een satelliet. Hier laat de Russische ambassadeur de president wachten." Dit is de inschatting van een belangrijke Europese ambassadeur met jaren ervaring in Oost-Europa. "Moskou is er alles aan gelegen om te vermijden dat het na Georgië en Oekraïne ook Wit-Rusland verliest. Het is bereid ervoor te vechten, maakt u zich geen illusies." De imposante Russische ambassade ligt ironisch genoeg aan de achterzijde van het Paleis van de Onafhankelijkheid. Ruim tweehonderd diplomaten zijn er aan de slag.
Status, dat is wat er vooral op het spel staat. De Russen zijn als de dood voor een nieuwe volksopstand in hun invloedssfeer. Er zijn ook strategische belangen. Via Wit-Rusland wordt meer dan twintig miljard kubieke meter aardgas per jaar naar Europa gepompt. Ten noorden van Minsk staan enorme masten in het grasland waarmee Rusland onderzeeboten in de Baltische Zee aanstuurt en ten zuiden van de hoofdstad staat een radarcomplex dat vijandige raketten moet detecteren. "De militaire samenwerking met Rusland gaat erg ver," legt defensiespecialist Dzianiz Melyantsov uit. "We maken deel uit van een defensiepact en in oorlogstijd komen onze troepen onder het bevel van het Russische Westelijke Militaire District. Dit maakt ons erg afhankelijk."
Naburige landen zijn nerveus, vooral omdat de hele spoorweginfrastructuur van de Wit-Rusland aansluit op de Russische. Zwaar militair materieel kan daardoor snel worden aangevoerd en gevechtstroepen zouden in een mum van tijd kunnen doorstoten tot de Russische exclave Kaliningrad. De Estse minister van defensie waarschuwde dat het Kremlin de grootschalige oefening van vorige maand in Wit-Rusland kon aangrijpen om het land te bezetten. "Fors overdreven," oordeelt Melyantsov, "onze regering heeft ervoor gezorgd dat aan de oefening dit jaar 3000 Russen deelnemen tegenover 10.000 soldaten uit ons land. We willen heus geen Russische kolonie worden."
De Russen
"We zijn waakzaam," gaat hij verder. "Moskou wilde een luchtmachtbasis in ons land. Dat hebben we niet toegestaan, want we hebben zeer goed kunnen zien hoe de Russische inlijving van de Krim werd vergemakkelijkt door hun controle over een luchtmachtbasis. We hebben 60.000 soldaten, 300.000 reservemilitairen. Als dat niet genoeg zou zijn, zullen we de Russen bevechten vanuit onze wouden, zoals we dat met de Duitsers tijdens de Tweede Wereldoorlog hebben gedaan. Onze president heeft Rusland gewaarschuwd dat hun oorlog tegen de Tsjetsjenen kinderspel zal zijn in vergelijking met wat ze hier te wachten staat." Sergei Martynov, de langst dienende buitenlandminister, bevestigt dat het behoud van de soevereiniteit de belangrijkste uitdaging is. lees verder>>
Voor het centraal station van Minsk kijken reizigers aan tegen twee imposante Stalinistische torens, opgetrokken nadat de Russen de hoofdstad heroverden op de Duitsers in 1944. De Russen zijn sindsdien nooit echt vertrokken. "Wit-Rusland is geen bufferstaat van Rusland, wij zijn gewoon een satelliet. Hier laat de Russische ambassadeur de president wachten." Dit is de inschatting van een belangrijke Europese ambassadeur met jaren ervaring in Oost-Europa. "Moskou is er alles aan gelegen om te vermijden dat het na Georgië en Oekraïne ook Wit-Rusland verliest. Het is bereid ervoor te vechten, maakt u zich geen illusies." De imposante Russische ambassade ligt ironisch genoeg aan de achterzijde van het Paleis van de Onafhankelijkheid. Ruim tweehonderd diplomaten zijn er aan de slag.
Status, dat is wat er vooral op het spel staat. De Russen zijn als de dood voor een nieuwe volksopstand in hun invloedssfeer. Er zijn ook strategische belangen. Via Wit-Rusland wordt meer dan twintig miljard kubieke meter aardgas per jaar naar Europa gepompt. Ten noorden van Minsk staan enorme masten in het grasland waarmee Rusland onderzeeboten in de Baltische Zee aanstuurt en ten zuiden van de hoofdstad staat een radarcomplex dat vijandige raketten moet detecteren. "De militaire samenwerking met Rusland gaat erg ver," legt defensiespecialist Dzianiz Melyantsov uit. "We maken deel uit van een defensiepact en in oorlogstijd komen onze troepen onder het bevel van het Russische Westelijke Militaire District. Dit maakt ons erg afhankelijk."
Naburige landen zijn nerveus, vooral omdat de hele spoorweginfrastructuur van de Wit-Rusland aansluit op de Russische. Zwaar militair materieel kan daardoor snel worden aangevoerd en gevechtstroepen zouden in een mum van tijd kunnen doorstoten tot de Russische exclave Kaliningrad. De Estse minister van defensie waarschuwde dat het Kremlin de grootschalige oefening van vorige maand in Wit-Rusland kon aangrijpen om het land te bezetten. "Fors overdreven," oordeelt Melyantsov, "onze regering heeft ervoor gezorgd dat aan de oefening dit jaar 3000 Russen deelnemen tegenover 10.000 soldaten uit ons land. We willen heus geen Russische kolonie worden."
De Russen
"We zijn waakzaam," gaat hij verder. "Moskou wilde een luchtmachtbasis in ons land. Dat hebben we niet toegestaan, want we hebben zeer goed kunnen zien hoe de Russische inlijving van de Krim werd vergemakkelijkt door hun controle over een luchtmachtbasis. We hebben 60.000 soldaten, 300.000 reservemilitairen. Als dat niet genoeg zou zijn, zullen we de Russen bevechten vanuit onze wouden, zoals we dat met de Duitsers tijdens de Tweede Wereldoorlog hebben gedaan. Onze president heeft Rusland gewaarschuwd dat hun oorlog tegen de Tsjetsjenen kinderspel zal zijn in vergelijking met wat ze hier te wachten staat." Sergei Martynov, de langst dienende buitenlandminister, bevestigt dat het behoud van de soevereiniteit de belangrijkste uitdaging is. lees verder>>
Algemene
informatie
informatie
Project 2016
Sociale media
Archief foto's
Project 2018
