Tsjernobyl Delfzijl

Het was donker en de bestuurder van de betonwagen dacht dat hij mocht doorrijden bij de controlepost. De inspecteur is al weg voor mijn wagen, moet er door zijn hoofd zijn gegaan. Dus reed hij door, het bouwterrein op van de eerste kerncentrale van Wit-Rusland.

Sofia Genovitsja, de moeder van de inspecteur die onder de betonwagen kwam, wist dat er regelmatig dingen misgaan bij bouwprojecten in Wit-Rusland - haar zwager zit verlamd in een rolstoel door een ongeluk bij de bouw van een kunstmestfabriek. Maar op de bouwplaats van een nucleaire energiecentrale, daar zou de veiligheid toch wel in orde zijn?
De dood van haar dochter, de 45-jarige inspecteur Natalja Glazko, is niet het enige ongeluk bij de nieuwe kerncentrale in het noordwesten van Wit-Rusland, op 22 kilometer van de grens met Litouwen. Zeker drie mensen kwamen om, een van hen bij een explosie van een zuurstoftank. Vorig jaar maakte het omhulsel van een van de twee reactoren, een stalen koker van 330 ton, een val van twee tot vier meter. Het omhulsel van de andere reactor stootte tijdens het transport tegen een betonnen paal.

Maar de bouw gaat door. De regering van Wit-Rusland houdt vol dat de centrale 'een van de veiligste plekken op aarde' wordt. In 2019 gaat de kernsplijting hier beginnen, is het streven, en dan hoeft het land geen energie meer te importeren uit het buitenland.

Vanaf de gele en witte plastic rozen bij het graf van Natalja Glazko kun je de centrale al zien. De twee koeltorens, elk 167 meter hoog, torenen uit boven de maisvelden rondom het begroeide kerkhof met zijn roestige hekjes, aan de rand van het dorpje Varona.